از آنجا که سرور برنامه های خارجی مانند ls و tar را فراخوانی می کند ، دایرکتوری root ناشناس باید دارای یک فهرست بن با آن برنامه ها ، یک فهرست دایرکتوری lib شامل هر کتابخانه مشترک باشد ، یک دایرکتوری و غیره شامل پرونده های passwd و گروهی . وقتی سرور از chroot برای محدود کردن دسترسی به فهرست اصلی root ناشناس استفاده می کند ، نمی تواند به هیچ برنامه ای خارج از آن فهرست دسترسی پیدا کند.
کنترل جدول دوم که دایرکتوری سرور برای کاربران مهمان از chroot. برای هر دایرکتوری ، می توانید با وارد کردن نام های کاربری ، UID ها (مانند ٪ 3000 ) یا محدوده UID (مانند ٪ 3000-3006 ) به کدام کاربر استفاده کنید . اگر هیچ کاربری وارد نشده باشد ، دایرکتوری برای کلیه کاربران میهمان استفاده می شود.
جدول سوم به شما امکان می دهد که به جای گروه اصلی برای کاربر ftp ، به کدام یک از اعضای یونیکس FTP تغییر دهید. برای هر گروه وارد شده می توانید یک یا چند کلاس کاربر را انتخاب کنید ، به عنوان مثال برای دسترسی به پرونده های خاص به کاربران ناشناس از آدرس های IP خاص.
سرانجام ، در قسمت پایین صفحه ورودی هایی وجود دارد که می تواند رمز ورود را برای ورود به سیستم FTP ناشناس بپذیرد. به طور سنتی ، کاربران FTP باید یک آدرس ایمیل معتبر را به عنوان رمز ورود ناشناس خود ارسال کنند.